MK-035' - Sikorsky HNS-1 US Coast Guard - 1/33

Model kartonowy przedstawia śmigłowiec SIKORSKY HNS-1 w służbie US Coast Guard, Stany Zjednoczone druga połowa lat 40-tych.

Model kartonowy w skali 1/33.
Producent: proArte
Model: nowy
Numer katalogowy: MK-035

 
Zeszyt formatu A4 zawiera:
• 4 arkusze A4 z nadrukowanymi częściami - druk offsetowy.
• 1 kartka offsetowa A5 z nadrukowanymi elementami wręg.
• Opis modelu.
• Instrukcja montażu.
• Szablony detali do samodzielnego wykonania.

Dane techniczne: 

Średnica wirnika- 11,58 m, długość całkowita- 14,68 m, długość kadłuba- 10,8 m wysokość ze śmigłem ogonowym- 3,78 m, powierzchnia nośna- 105,32 m². Masa własna- 916 kg, masa startowa max- 1180 kg. Prędkość max- 121 km/h, prędkość przelotowa- 96,5 km/h, wznoszenie- 3,96 m/s, czas wznoszenia na 2440 m- 45’, pułap praktyczny- 2440 m, zasięg- 209 km.

Rys historyczny:

14.09.1939 r. został oblatany (na uwięzi) prototyp śmigłowca Vought-Sikorsky VS-300, którego konstruktorem był Igor l. Sikorsky. W czasie prób przetestowano 19 różnych konfiguracji. Za najlepszy układ, przyjęto jeden wirnik nośny i jedno śmigło sterujące (ogonowe), umieszczone na końcu belki ogonowej i wirujące w płaszczyźnie pionowej równoległej do kierunku lotu. Sukces VS-300 zachęcił US Army Air Corps (USAAC) do złożenia w styczniu 1941 r. zamówienia na nowy śmigłowiec o lepszych parametrach. Nowy śmigłowiec,  Vought-Sikorsky VS-316A (w serii projektów Sikorsky’ego- S-47) i wojskowe XR-4, bazował na śmigłowcu VS-300. Prototyp XR-4 oblatany został 14.01.1942 r.

Początkowo kadłub nie miał pokrycia, a sterowanie zapewniały dwa śmigła ogonowe. Po pierwszych próbach śmigłowiec zmodyfikowano. Kadłub pokryto, a śmigła sterujące zastąpiono pojedynczym. XR-4 przeleciał w maju 1942 r. do ośrodka doświadczalnego USAAF w bazie Wright Field w Ohio, aby wykonać na nim próby. W 1943 r. XR-4 przebudowano, instalując silnik R-550-1 i większy wirnik. Tak zmodyfikowany prototyp oznaczono XR-4C i poddano serii testów. Pod koniec 1942 r. Siły Powietrzne zamówiły 30 egz. serii przedprodukcyjnej. Wszystkie otrzymały silnik Warner R-550-1. Pierwsze trzy maszyny miały długość całkowitą 10,82 m (jak XR-4) i z tego powodu oznaczone zostały YR-4A. Pozostałe 27 śmigłowców z wydłużonym kadłubem nazwano YR-4B. W 1944 r. rozpoczęto produkcję 100 maszyn seryjnych R-4B, identycznych z YR-4B, ale napędzanych silnikiem R-550-3.

W lipcu 1942 r. śmigłowcem R-4 zainteresowała się US Navy, która otrzymała z USAAF 3 egz. YR-4B i 20 seryjnych R-4B. Wszystkie otrzymały oznaczenie HNS-1. US Navy przekazała 21 śmigłowców do US Coast Guard, gdzie wykorzystywano je do szkolenia i akcji ratowniczych.

R-4 był pierwszym amerykańskim śmigłowcem produkowanym seryjnie, a także pierwszym w świecie seryjnym śmigłowcem w układzie jednowirnikowym. Ze względu na słabe osiągi użycie operacyjne w siłach zbrojnych było ograniczone. Był używany do testów, szkoleń, lotów łącznikowych i dyspozycyjnych, a także zadań ratowniczych. Na YR-4B przeprowadzono pierwszą w historii udaną próbę lądowania śmigłowca na pokładzie statku.